Daar wil ik liever niet over praten | Column taalcoach Irene Wing Easton
Nieuwsgierig en direct
'Het hele taalcoachingsgebeuren kan eigenlijk worden samengevat in drie woorden: praten, praten en praten. Voeg daar nog "het uitleggen van Nederlandse gewoonten" aan toe, en je bent er. Nou praten Nederlanders graag maar ze zijn ook nieuwsgierig en erg direct. Daarom leg ik Alzina uit dat ze gerust op vragen die ze niet wil beantwoorden mag zeggen: "Daar wil ik liever niet over praten."
Grenzen stellen
Ze begrijpt niet wat ik bedoel. Ik probeer voorbeelden te geven. Daarbij vermijd ik de vraag waarvan ik weet dat hij door medelanders gesteld zal worden: "Hoe was het in dat bootje?". Ik omkleed mijn uitleg met allerlei ándere voorbeelden en vertel dat je sommige dingen graag privé wilt houden en dat dit in Nederland ook mág. Je zegt dan gewoon: "Daar wil ik liever niet over praten."
Beschroomde cultuurverschillen
Gedurende anderhalf uur probeer ik Alzina duidelijk te maken dat ze dit mag zeggen. Ik gebaar, zoek naar woorden, voer halve toneelstukken op maar Alzina begrijpt niet wat ze met die zin moet. Ze pakt er tenslotte Google Translate bij. "Néé…", zegt ze. Ze schudt haar hoofd. "Nee, dat kan je toch niet zéggen?"
Werk aan de winkel
Haar man komt binnen. In het Arabisch vertelt ze hem waar we het over hebben. Ze kijken elkaar aan en lachen gegeneerd. Beiden schudden nu het hoofd. "Nee, dát kan je niet zeggen." Ik realiseer me dat hier nog werk aan de winkel is. Gelukkig heeft de man van Alzina ook een taalcoach. Ik sein hem in met de vraag of hij nog eens een poging wil wagen om uit te leggen hoe die gekke Nederlanders in elkaar steken.'