Ramp op ramp

Column, 27 maart 2023
Leestijd, 2 min.
De wanhoop van Syrische en Turkse vluchtelingen over de aardbeving is immens, ziet teamleider Aziz van VluchtelingenWerk. Tijdens zijn werk hoort hij verhalen van mannen die hun gezin verloren terwijl hun gezinshereniging ophanden was. Hij ziet hoe groot het verdriet is bij de getroffen vluchtelingen in Nederland, schrijft Aziz in zijn column.
placeholder

Leven in een tentenkamp

De aardbeving in Syrië en Turkije is een ramp op een ramp. ‘Wat moeten deze mensen in hemelsnaam nog meer doorstaan?’, dacht ik toen ik het nieuws hoorde. Noord-Syrië is zwaar geraakt. Het is een gebied waar mensen al jaren onder de meest verschrikkelijke omstandigheden leven, afgesloten van de rest van het land. En Zuid-Turkije, waar zo veel Syrische vluchtelingen wonen en duizenden achtergebleven gezinnen eindeloos wachten op het moment dat ze eindelijk naar Nederland mogen komen. Zij leven nu op straat of in een tentenkamp.

Ik hoor mannen die hun gezin verloren terwijl gezinshereniging eindelijk ophanden was. Hoor verhalen over kinderen die ziek werden door het leven op straat maar niet naar een ziekenhuis kunnen. Geliefden die alleen nog durven slapen als ze elkaar de hele nacht aan de lijn hebben, de telefoon naast hun kussen. 

Er simpelweg zijn 

Hun verdriet en angst zijn immens. VluchtelingenWerk is het eerste aanspreek- punt voor de getroffen vluchtelingen in Nederland. Deze mensen hebben hier nog zo weinig opgebouwd, zeker aan contacten. Het helpt – al is het een beetje – om je pijn met iemand te kunnen delen. Dat je even je verhaal kunt vertellen, kunt huilen, dat er iemand naar je luistert. Als er iets is wat VluchtelingenWerk moet doen, is dat: er simpelweg zijn.

Als ik ’s avonds mijn maaltijd eet, in een verwarmd huis, trekken de verhalen van de dag weer voorbij. Net als de heftige beelden die mensen mij lieten zien op hun telefoon. Dan voel ik me schuldig, want ik kreeg wél de kans op een nieuw leven in Nederland. Zij niet. Voor hetzelfde geld lag ik daar onder het puin, of mijn vader of moeder. Maar hoewel het best zwaar is, ben ik ook blij dat ik iets kan betekenen.

Toch is de overheid nu ook aan zet. Veel slachtoffers hadden al lang en breed in Nederland moeten zijn: de beslistermijn op hun gezinsherenigingsaanvraag was al maanden geleden verstreken. Deze families verkeren in acute nood. Laat ze zo snel mogelijk naar hun vader, moeder of echtgenoot in Nederland komen. Bespaar ze nog meer leed.

Aziz Kawak (24) vluchtte in 2016 naar Nederland. Hij zette in Gouda speciale spreekuren op om Syrische en Turkse vluchtelingen met familie of bekenden in de getroffen gebieden te ondersteunen.

Help mee en doe nu een gift

Met jouw bijdrage kunnen wij de Nederlandse en Europese politiek blijven aansporen tot een humaner vluchtelingenbeleid. Jouw steun is onmisbaar voor vluchtelingen die gedwongen zijn alles achter zich te laten op zoek naar veiligheid. Hartelijk bedankt!