Deze docent wiskunde staat weer voor de klas
Luel is 35 jaar en afkomstig uit Eritrea. Door de gevaarlijke leefomstandigheden in Eritrea is hij gevlucht naar Nederland. Zijn gezin is hem later nagereisd. Hij woont nu in Goor met zijn vrouw en drie kinderen. Hij was in Eritrea docent wiskunde en volgde daar een Bachelor of Science. Riet ten Duis, zelf wiskundeleraar geweest en vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk, spande zich in om Luel op weg te helpen naar een werkervaringsplek bij De Waerdenborch.
De integratie van Luel past prima bij de visie van De Waerdenborch volgens Arjan Hakkert, directeur van de school: “Leren centraal, dat is de visie van De Waerdenborch. Luel is duidelijk iemand die wil leren. Natuurlijk is hij al een bevoegde leraar wiskunde in Eritrea maar in Nederland zijn de omstandigheden anders. Allereerst is het nodig dat Luel de Nederlandse taal nog beter gaat beheersen. Bij het lesgeven is dat essentieel. Leerstof overdracht, pedagogiek en didaktiek gaat over taal. Dat is onmisbaar. Daarom is een werkervaringsplek voor Luel zo belangrijk. Uitleg geven, de juiste woorden kiezen, humor begrijpen, snel reageren op situaties en overleg met collega’s, het zijn allemaal activiteiten die met taal te maken hebben.”
“Luel is ook iemand die een talent heeft: wiskunde,” zegt Arjan Hakkert. “Hij heeft zijn opleiding afgerond en een eigen wiskundeboek geschreven. De Waerdenborch is een ‘fundament voor talent’. Dus ook dat past prima binnen de visie. Hij combineert dat met een actieve houding. Dat is de beste manier om echt te integreren in Nederland. Wij hopen dat Luel een mooie tijd op De Waerdenborch gaat krijgen en dat hij veel zal leren. Ik verwacht dat ook het omgekeerde het geval zal zijn en dat ook wij veel van hem zullen leren.”
Luel is heel dankbaar dat hij de kans heeft gekregen om op zijn vakgebied ervaring op te doen bij de Waerdenborch. Dit is een belangrijke eerste stap op weg naar een betaalde baan in Nederland. Wethouder Pieter van Zwanenburg: “Dit is nu zo’n mooi voorbeeld van samenwerking tussen vrijwilligers, instanties en gemeente. We hebben elkaar nodig bij de integratie van vluchtelingen in onze samenleving. Waarbij ik de rol van vrijwilligers, zoals Riet, echt even in het zonnetje wil zetten, zonder hen is dit allemaal niet te realiseren. Ook een compliment voor de school die zijn maatschappelijke rol pakt. Ik wens Luel en zijn gezin een mooie toekomst toe in onze gemeente.”