“Ik beleef er heel veel plezier aan”

Gemeenten & Professionals, 29 oktober 2018
Leestijd, 3 min.
Jelly is taalcoach in Elst (gemeente Overbetuwe). Ze is al een jaartje of 7 vrijwilliger bij VluchtelingenWerk, ze weet zelf eigenlijk niet precies hoe lang. Als taalcoach geeft ze extra taalondersteuning, als aanvulling op de inburgeringscursus die nieuwkomers volgen. Op dit moment begeleidt ze een jong Syrisch echtpaar: dertigers, met twee kleine kinderen. “Ik ben ook klassenassistent en ik kende dit echtpaar uit de les. Wij hadden al een soort klik.” vertelt Jelly enthousiast. “Zij wachtten al een tijdje op een taalcoach, maar die waren er op dat moment niet, er waren onvoldoende vrijwilligers. Toen ze nog een keer om een taalcoach vroegen heb ik besloten om dat te gaan doen.”
placeholder

Altijd iets te bespreken
Ze komt één keer per week bij hen thuis, ca. 1,5 uur, om de Nederlandse taal te oefenen. Soms spreken ze ook in het dorp af en drinken ergens een kopje koffie.
“We zitten eigenlijk de hele tijd te kletsen over wat zich die week heeft aangediend. In het begin dacht ik: ik maak voor elke afspraak een plannetje, maar dat bleek eigenlijk niet nodig. Er is altijd wel iets om te bespreken. Soms gaat het over iets uit de les, of over een brief die ze gehad hebben, of over iets dat ze hebben meegemaakt. We hebben het ook over opvoeding, of over hoe het hier op een school gaat. Ik nodig hen vooral uit om zélf veel te vertellen. Ze zijn pas ca. 1,5 jaar in Nederland, maar we kunnen nu al hele gesprekken voeren in het Nederlands. Ook over lastige dingen, over hoe ze zich voelen. Het gaat ook heel vaak over Syrië. Ze maken nog wel fouten, maar ze praten wél Nederlands!”

Op de vraag of ze die fouten de hele tijd corrigeert, antwoordt Jelly dat dat afhangt van het onderwerp. “Als ze een persoonlijk verhaal vertellen, dan is het niet leuk als ik hen continu zit te verbeteren. Maar op andere momenten doe ik dat wel. Dan herhaal ik bijvoorbeeld iets dat ze niet goed gezegd hebben met een verbeterde zin of leg nog eens de grammatica uit”

Taal is zó belangrijk
Wat vindt ze het leukste aan het werk als taalcoach? “Ik beleef er heel veel plezier aan. Ik hou erg van taal en vind het leuk om hiermee bezig te zijn. Het is ook heel zinvol werk om te doen, taal is zó belangrijk! Ook vind ik het boeiend om iets te horen over hun deel van de wereld, over hun land, over wat ze hebben meegemaakt. Je leest er over in de krant, maar het is toch anders als je het van hen persoonlijk hoort. Ik leer hier ook van, ik doe dit werk niet alleen voor hen, maar ook voor mezelf.”

Gedroogde groente
Ze vertelt dat ze een keer met het echtpaar meeging naar een Arabische winkel in de buurt. Daar lieten ze haar van alles zien en kreeg zíj uitleg over alleGedroogde groenterlei voor haar onbekende producten. “Ik kocht een soort gedroogde groente en zij legde mij precies uit, in het Nederlands, hoe ik dat moest maken. Thuis heb ik dit geprobeerd, maar ik vond het eigenlijk niet zo lekker. Ik appte haar dat en dat vond zij wel grappig: Hoe kan dat nou? Wij vinden dit juist heerlijk.”

Als taalcoach heb je niet heel veel contact met andere medewerkers van VluchtelingenWerk, omdat je bij de cliënt thuis afspreekt. Maar, zo benadrukt Jelly, als ze een vraag heeft of ergens tegenaan loopt, kan ze altijd bij haar teamleider terecht. Zo was ze een aantal jaren geleden taalcoach van iemand die afspraken niet afbelde. Dit gebeurde meerdere malen, ook nadat ze besproken had dat ze dit heel vervelend vond. Daar baalde ze van want: “Je moet je over en weer wel aan de afspraken houden.“  Ze heeft dit toen besproken met haar teamleider en die zocht een andere client voor haar en gaf de eerste client nog een kans om het met een andere coach en duidelijke afspraken nog een keer te proberen.
Ook is er in het begin van het seizoen een bijeenkomst geweest voor alle taalcoaches in Elst, waar iets werd verteld over nieuwe ontwikkelingen en waar ervaringen uitgewisseld konden worden.En elk jaar is er een kerstborrel voor alle vrijwilligers van VluchtelingenWerk in Elst en daar ontmoet ze ook andere collega’s.

Een bijzonder voorval schiet haar opeens te binnen. “Ik was vier weken met vakantie geweest. Toen ik terug kwam vond ik een kaartje op de mat met de tekst: “Uit het diepsten van mijn hart weer welkom.”  Dat vond ik zó leuk!”