Integreren op z’n Zeeuws: meezingen met de ‘Klok van Arnemuiden’
‘Ik heb oudere buren en ik vind het leuk hen te helpen’, zo lichtte Souhel zijn belangstelling voor een ander vak toe. Hij wist absoluut niet wat hem te wachten stond bij SVRZ – een grote zorginstelling in Zeeland met diverse locaties, Met 3100 medewerkers is SVRZ ook een grote werkgever. De ‘oudere buren’ van Souhel zijn nog goed ter been en kunnen zichzelf nog goed redden. Op zijn eerste werkdag in een groepswoning bij SVRZ Pomona in Kapelle kreeg hij te maken met zes cliënten met dementie.
Totaal onbekende wereld
Het is wonderlijk. In het dorp waar Souhel opgroeide, wonen hulpbehoevende ouderen in bij hun kinderen. Hij kende het fenomeen ‘verpleeghuis’ niet en had geen enkele ervaring met dementie. Souhel is in Nederland in een ander land, bij SVRZ in een totaal onbekende wereld.
Hij heeft een competentietest gemaakt, voor het gesprek met de afdeling ‘Werving en Selectie’ van SVRZ. ‘Het duurde een half uur, het waren 188 vragen. Ik vond het lastig. Niet zozeer de taal, maar vooral omdat ik niet wist welke antwoorden ze wilden horen’, zegt Souhel die drie jaar geleden naar Nederland vluchtte. Zijn vrouw en drie kinderen volgden acht maanden later.
Natuurtalent
Souhel kreeg de mogelijkheid werkervaring op te doen, ze zagen genoeg motivatie en potentie. ‘De cliënten zijn dol op hem’, vertelt zijn teamleider Eveline Cabboort. ‘Ze beginnen al te lachen als hij binnenkomt.’ Souhel glimlacht bescheiden. Hij doet het op gevoel, zo blijkt. Is een natuurtalent. Pas was hij mee naar een muziekmiddag en moest met de accordeon meezingen met de ‘Klok van Arnemuiden’. Beter kun je toch niet integreren? ‘En de cliënten willen nu ook heel graag met hem sjoelen’, zegt Eveline.
Geweldig gevoel
Arbeidscoach Corry Verpalen hoort het verhaal lachend aan. Corry was jarenlang loopbaanbegeleider, na haar pensionering doet ze nagenoeg hetzelfde werk als vrijwilliger. Nu voor VluchtelingenWerk de Bevelanden. Zij begeleidt Souhel richting de stagekansplaats. Dat is een overeenkomst van drie tot zes maanden, waarin de statushouder met behoud van uitkering voor een werkgever aan de slag kan. In de Bevelanden leidde dat de afgelopen anderhalf jaar tot 40 stageplekken en uiteindelijk ook tot tien statushouders die er een ‘echte’ baan aan overhielden. ‘Het is soms behoorlijk ploeteren. Maar als het lukt… Dat geeft echt een geweldig gevoel’, vertelt de arbeidscoach.
Nummer 11
Misschien wordt Souhel nummer 11. Tijdens de stage moet Eveline beoordelen of Souhel in aanmerking komt voor een interne opleiding. De zorgsector heeft dringend mensen nodig. Voor SVRZ is het daarbij geen probleem dat de Syriër iets ouder is en dus een wat hoger startsalaris heeft dan jonge beginners. Ze vinden de extra levenservaring ook wat waard.
Hij geniet, maar natuurlijk zijn er moeilijke momenten. Er is een oudere mevrouw die de hele dag roept dat ze weg wil. Volcontinu. ‘Dat vind ik verdrietig’, zegt hij. ‘Dat went nooit ‘, reageert zijn teamleider. ‘En weet je wat ik ook moeilijk vind?’ vraagt hij vervolgens, opnieuw glimlachend: ‘Als ze Zeeuws gaan praten. Mijn inburgering was in het Nederlands. En Zeeuws lijkt helaas ook niet op Syrisch.’
Vluchtelingen willen niets liever dan aan de slag. Onze vrijwillige arbeidscoaches begeleiden vluchtelingen naar de arbeidsmarkt, vrijwilligerswerk, of een beroepsgerichte opleiding. Kun jij, net als Corry Verpalen, als arbeidscoach het verschil maken? Klik hier voor de vacature.
Zeeuwse bedrijven die meer willen weten over stagekansplaatsen kunnen zich melden bij projectcoördinator Leonard Brouwer: lbrouwer@vluchtelingenwerk.nl
Dit project wordt medegefinancierd door het fonds voor asiel, migratie en integratie