Vrijwilliger Miriam over haar werk als maatschappelijk begeleider
Ervaring in de hulpverlening, niet altijd een zegen
‘In 2015 hield de burgemeester voorlichtingsrondes om uit te leggen dat er vluchtelingen in het dorp kwamen. VluchtelingenWerk was daar ook bij. Door hun verhalen besloot ik mij om me aan te melden voor vrijwilligerswerk. Ik ben heel blij dat ik dat toen gedaan heb.’ Miriam heeft haar werkende leven in de hulpverlening gewerkt en bracht een flinke dosis ervaring mee in de vrijwilligersfunctie. ‘Maar dat kan soms ook mijn valkuil zijn hoor! Ik denk van tevoren al van alles te zien nog voordat het misschien misgaat, ik haal me soms echt te veel werk op de hals.’
De werkzaamheden
Miriam is met pensioen en heeft veel tijd, dus ze pakt van alles op: van intakegesprek en samen boodschappen doen tot spreekuur en gezinshereniging. Alles komt voorbij. ‘Ik hoop eigenlijk dat zich nu wat meer vrijwilligers aanmelden. Want wat ik nu in mijn uppie doe is beter om met bijvoorbeeld drie mensen te verdelen. Dan kun je ook meer specialiseren.’ Door persoonlijke omstandigheden kan ze straks minder tijd besteden aan haar vrijwilligerswerk. Ze besloot daarom te stoppen: ‘Het valt niet meer te combineren.’
Allereerste cliënt
Met sommige oud-cliënten heeft Miriam nog steeds contact. Bijvoorbeeld met haar allereerst cliënt, een alleenstaande jongen die net 18 was geworden. Hij kwam net van de opvanglocatie en kreeg hier een eenpersoonsappartement. Die jongen had veel meegemaakt en veel gezien. ‘Hij stortte voor mijn neus in toen hij hoorde dat zijn ouders niet naar Nederland mochten komen.’ Inmiddels heeft hij een mooie baan en is hij getrouwd.
‘Na maanden van juridische procedures mochten zijn ouders dan toch naar Nederland komen. Ze wonen bij hem om de hoek. Hij is van een depressieve, verdrietige jongen uitgegroeid tot een sterke jongeman. En ik ben zo trots op hem!’
Iemand die nog niet kan zwemmen gooi je niet in het diepe
Miriam zegt hoe lastig het soms is om mensen niet te betuttelen, en tegelijkertijd niet te overvragen. ‘Je spreekt elkaars taal niet. Daardoor kun je je vergissen en denken dat de persoon die tegenover je zit het niet snapt of het niet zelf kan. Blijven vragen en altijd maatwerk bieden. Je moet echt kijken naar waar iemand staat en wat iemand kan.’
Het verschil kunnen maken
Het allerleukste aan dit vrijwilligerswerk vindt Miriam het contact met de verschillende cliënten. ‘Ze komen uit moeilijke situaties waar ze niet voor gekozen hebben, dat gun je niemand. Het geeft voldoening om me daarvoor in te zetten. Het gevoel echt iets te kunnen betekenen voor de ander. Je wilt dat wanneer mensen hier komen, dat ze zich welkom voelen. Ik vind het fijn om daar mijn steentje aan bij te dragen.’ Een stel uit Syrië had een heel problematische zwangerschap. Miriam is veel met hen in het ziekenhuis geweest. ‘Niemand van professionele hulpverlening doet dat. Dan kun je als vrijwilliger echt het verschil maken, je komt veel dichterbij. Je steekt er al je liefde in. Het is een valkuil maar tegelijkertijd is het ook precies wat dit vrijwilligerswerk zo mooi maakt.’
Ook vrijwilliger worden?
Neem het stokje van Miriam over en krijg er een onvergetelijke tijd voor terug. Je draagt bij aan de toekomst van vluchtelingen in Nederland.