Spelen en genieten in de bossen

Magazine, 15 juli 2022
Leestijd, 5 min.
'Mogen we niet nog één weekje langer blijven?' Die vraag krijgt begeleider Ilse elke keer als een vakantie erop zit. Tijdens de kindervakantieweken van VluchtelingenWerk gaan vluchtelingkinderen een week lang onbezorgd op vakantie. Wij proefden een dagje sfeer.
placeholder

Kampvuurtje bouwen

Tussen de hoge bomen in de bossen van het Gelderse Overasselt krioelt het van de kinderen. Ze rennen kriskras door elkaar en proberen nóg meer takken te verzamelen in hun al boordevolle armen. Tijd om uit te leggen wat ze aan het doen zijn, heeft niemand. Behalve dan Bob, een van de activiteitenbegeleiders van de kindervakantieweek Outdoor Fun: een vakantie die in het teken staat van stoere activiteiten. Het eerste spel van vandaag? Vuur maken! Bob: 'Het hout dat daarvoor nodig is, zijn de kinderen nu zo snel mogelijk bij elkaar aan het sprokkelen.'

Ibrahim (10) uit Sierra Leone legt met een tevreden blik zijn stapel verzamelde takken naast een van de lege vuurschalen. 'We moesten van Bob grote en kleine takjes zoeken in het bos. Niet plukken van de bomen, maar oprapen van de grond.' Ibrahim heeft goed opgelet en weet precies waarom: 'Het hout moet namelijk heel droog zijn, anders kun je er geen vuur mee maken' legt hij uit. De kinderen zijn verdeeld in teams en als iedereen zijn takken heeft gesorteerd op grootte kan het echte werk beginnen: een kampvuur bouwen.

Majid (11) uit Syrië weet wel hoe je daarmee moet beginnen, want dat deed hij weleens in de tijd dat hij in Turkije verbleef. Eerst wat stro en dan het vuursteentje erbij pakken. Hij schuurt het staafje langs de vuursteen en er spatten direct vonken van af. Al snel moet hij het gereedschap afstaan, want dat willen de andere jongens natuurlijk ook eens proberen.

placeholder

Tachtig tosti's

Begeleiders Amber, Niek en Ilse delen ondertussen tips – ‘Doe er nu maar wat grotere takjes bij’ – én waarschuwingen uit: 'Géén brandende stokken uit de vuurkorven halen!’' lse is al vaker als begeleider mee geweest met de kindervakantieweken. 'Als je ze zo bezig ziet, zie je geen verschil met hun leeftijdsgenoten,' zegt ze. 'Maar soms vertellen de kinderen opeens heftige dingen. Over wat ze hebben meegemaakt in de oorlog, hun vlucht of over een familielid dat er niet meer is. Hun verhalen zijn allemaal verschillend, maar iedereen heeft huis en haard moeten verlaten. Wat hen nog meer verbindt: hun enorme veerkracht. Ondanks wat ze hebben meegemaakt, hebben ze allemaal dromen voor de toekomst. Neem zo'n jongen als Furkan. Hij vluchtte met zijn familie uit Turkije, is nog geen jaar in Nederland en zit nu al op de havo.'

Ondertussen stijgen er vanuit elke vuurschaal flinke vlammen op. Tijd om de kampvuren niet alleen te bewonderen, maar er ook echt gebruik van te maken. Begeleider Niek heeft zojuist stapels tosti's gesmeerd – zeker een stuk of tachtig – en die mogen de kinderen zelf klaarmaken boven het vuur, in een speciale tang. Adyam (10) uit Eritrea heeft de hare al klaar. Bob helpt haar om het met de ijzeren tang voorzichtig open te maken. Dan trekt ze de witte boterhammen uit elkaar en kijkt trots naar de lange slierten die er tussen vandaan komen. 'Kijk, helemaal gesmolten!' roept ze uit. Ook de Eritrese Hanibal (8) haalt zijn tostitang uit het vuur. Hij had heel veel takken gevonden om het vuur zo groot mogelijk te maken. Bang om het bos in te lopen, was hij niet. 'In Nederland hoef je niet bang te zijn,' zegt hij.

Hun verhalen zijn allemaal verschillend, maar iedereen heeft huis en haard verlaten. Wat hen nog meer verbindt is hun enorme veerkracht

Kindervakantiewekenbegeleider Ilse

placeholder

Onterechte zorgen

Langzaam doven de vuurtjes. Hoewel ook het vlammetje in Ghaiths (8) vuurschaal nog maar heel klein is, blijft hij er gebiologeerd naar kijken. ‘Dit vind ik het leukste van de vakantie,’ zegt hij. ‘Het mooiste aan het vuur zijn de kleuren: de blauwe binnenkant, daarna het oranje en aan het uiteinde wappert het geel.’

Een groot deel van de meiden heeft zich inmiddels verzameld bij het klimrek een stukje verderop. Ze hebben allemaal dezelfde prachtige ingevlochten vlechten, die er met zorg zijn ingezet door de Eritrese begeleider Fairouz. 'Ik heb denk ik al vijftien vlechten gemaakt,' lacht ze. Ook Farah (8) uit Syrië klautert op het klimrek. Ilse: 'In het begin maakte ik me zorgen om Farah, ze was zo stil en verlegen toen ze aankwam. Ze is pas net in Nederland en is hier zonder haar ouders, die verblijven helaas nog steeds in Griekenland. Zou ze zich wel op haar gemak voelen? Nou, die zorgen bleken onterecht,' zegt Ilse terwijl ze naar een stralende Farah wijst. Farah slaapt op een heel gezellige meidenkamer, net als haar vriendin Sundus, die ook uit Syrië komt. Sundus (9): 'Als we in bed liggen, eten we eerst nog snoep. Daarna doen we wie het langst wakker kan blijven. Alleen weet niemand de volgende ochtend meer wie er nou had gewonnen.'

Het blijft niet altijd bij stiekem snoep eten, vertelt Ilse. 'Natuurlijk ontstaan er soms ruzies. Ook in deze groep vlogen een paar jongens elkaar flink in de haren. Toen de rust was teruggekeerd en we hun gedrag met elkaar bespraken, zeiden er twee: "Misschien schelden en slaan wij wel iets sneller, omdat we dat in Syrië zoveel hebben gezien."'

placeholder

Discoavond

Dan is het tijd voor iedereen om zich klaar te maken voor het volgende onderdeel van het programma: een klimparcours, boven in de bomen! De kinderen krijgen een helm op en een tuigje aan. Hoewel ze daarna eigenlijk een nette rij moeten maken om goed naar Bobs uitleg te kunnen luisteren, dringt de hele groep zich alvast voor de ladder tegen een dikke boom. Iedereen wil als eerste, maar helaas: éérst een rij.

Even later staan de eerste waaghalzen klaar om van start te gaan. Yassin (8) uit Syrië zet heel voorzichtig zijn eerste stapjes. Vanaf de grond lijkt hij te worden aangemoedigd door zijn zusje, maar iemand uit de rij weet wel beter wat het Arabische liedje betekent. 'Ze roept dat hij een bange muis is!' Ilse heeft wél bemoedigende woorden voor Yassin en na een diepe zucht maakt hij het parcours af. Deze kinderen hebben niet voor niets de avontuurlijke vakantie gekozen: stuk voor stuk gaan ze de hoge bomen in.

Na de klimpartij is het tijd voor stroopwafels. Even bijkomen. Heel even dan, want dan herinnert Ilse de kinderen aan de discoavond. Een paar meiden springen overeind om te laten zien hoe goed ze kunnen dansen. Of ze dat vanavond ook gaan doen? Dat weten ze nog niet. Ilse weet het wel. ‘Als de leiding maar begint met dansen, doen de kinderen uiteindelijk állemaal mee.