Awet (30) uit Eritrea: 'Door mijn vrijwilligerswerk leer ik veel over Nederland'
‘In mei 2023 bracht een busje mij en een groepje andere vluchtelingen van het azc in Budel naar Amsterdam. Het busje stopte voor de MS Galaxy. We kregen onze toegangskaart, de huisregels en veiligheidsinstructies. De volgende dag ging ik naar het COA om te vragen om meer informatie. “Je hebt je introductie toch al gehad?” zeiden ze. Maar ik wist niets!
De eerste vraag die ik daarna stelde was: what can I do? Op de boot hebben we een dak boven ons hoofd, eten en drinken. Maar dat is echt de basis. Om te integreren is méér nodig. Het scheelt dat ik Engels spreek. Daardoor kon ik VluchtelingenWerk en het COA al snel helpen met vertalen. Ook maakte ik de gemeenschappelijke ruimtes schoon.’
Positieve gedachten
‘Op de boot verblijven te veel mensen voor een veel te lange tijd; hij is eigenlijk bedoeld voor korte reisjes. Mijn kamer is zo’n acht vierkante meter en ik deel hem met iemand anders. We hebben ongeschreven regels. Als de een wil slapen, doet de ander zachtjes. En als ik stilte nodig heb voor een online taalles, een persoonlijk telefoontje of een sollicitatiegesprek, denk altijd goed na: waar ga ik dat doen?
Zodra ik te lang op mijn kamer zit, met het gemis van mijn vrouw en zoontje, wordt het te vol in mijn hoofd. Voor positieve gedachten moet ik mijn kamer uit. Op de boot worden taallessen gegeven, maar daar mogen alleen bewoners die al een verblijfsvergunning hebben naartoe. Het duurde bij mij 1,5 jaar voordat de IND mijn asielaanvraag in behandeling nam. Stel je voor dat ik zo lang had gewacht?
Ik ben zelf gaan Googelen: gratis taalles in Amsterdam. Google Maps aan en fietsen maar. Ik volg nu drie dagen per week taalles. In hetzelfde gebouw als de taalschool, zit de sociale fietsenwerkplaats Schept ‘n Band. Daar stapte ik naar binnen. Nu doe ik er drie dagen in de week vrijwilligerswerk.'
Om iets kunnen bijdragen, hebben we óók steun nodig van de Nederlandse gemeenschap
'Natuurlijk zitten, ook buiten de boot, mijn vrouw en zoontje altijd in mijn gedachte, maar door actief bezig te zijn werk ik ook aan hún toekomst. Ik kan ze straks beter helpen omdat ik de taal spreek, een stevig netwerk heb opgebouwd en al veel weet over de Nederlandse cultuur. Duidelijk zijn, op tijd komen en: afspraak is afspraak!’
'We kunnen het niet alleen'
‘In de werkplaats komen ook Nederlandse mensen die het minder goed hebben. Zij krijgen een fiets of we repareren hun fiets gratis. Ik vind het fijn om te helpen. Dat wilde ik altijd al, maar ik wist niet hoe.
De meeste vluchtelingen willen, net als ik, integreren en iets bijdragen aan de samenleving. Maar dat kunnen we niet alleen. Daarvoor hebben we óók steun nodig van de Nederlandse gemeenschap. Ik wil bijvoorbeeld Schept ‘n Band bedanken, voor de grenzeloze steun die ze me gaven. En mijn contactpersoon bij COA die mij altijd wijst op nieuwe initiatieven. Zonder hen was ik nooit zover gekomen.’
Nederland is meer dan dit
Weggestopt in een kille hal. Zo leren vluchtelingen Nederland kennen. En dat na alle oorlog, geweld en wanhoop die ze al hebben meegemaakt. Onzichtbaar en ongewenst. Maar Nederland is meer dan dit. Samen met jou komen wij op voor een betere opvang van vluchtelingen. Doneer nu. En laat vluchtelingen niet in de steek.