Het gaat mis met de opvang van nareizigers: dit is er aan de hand

Als een nareiziger naar Nederland komt, moet de gemeente huisvestiging regelen. Is er niet meteen een woning beschikbaar? Dan is het COA verantwoordelijk voor tijdelijke opvang. Maar ook dát lukt nu niet altijd, omdat opvanglocaties vol zitten. Het gevolg? Gezinnen zwerven van adres naar adres of wonen noodgedwongen met z’n allen op één kleine kamer. Alles om maar niet op straat terecht te komen.  

Minimaal 200 nareizigers  

VluchtelingenWerk begeleidt vluchtelingen en hun gezinsleden bij de aanvraag van gezinshereniging. De afgelopen maanden kregen we talloze berichten van nareizigers die zonder opvang zaten – gemiddeld zes dagen lang. Sinds februari dit jaar ging het om minimaal 200 nareizigers.  Omdat wij niet in iedere gemeente aanwezig zijn, ligt het daadwerkelijke aantal mensen waarschijnlijk veel hoger. 

‘Vluchtelingen hebben dus nog steeds lang niet altijd opvang’, vertelt Frank Candel, bestuursvoorzitter van VluchtelingenWerk. ‘Het is alleen minder zichtbaar dan een paar jaar geleden, toen mensen op het gras van Ter Apel sliepen.’  

‘We mogen niet vergeten dat dit gaat om directe gezinsleden van vluchtelingen in Nederland’, vervolgt Frank. ‘Deze mensen hebben een lang en zorgvuldig proces doorlopen. De Nederlandse overheid heeft besloten dat zij niet terug kunnen naar eigen land omdat ze daar gevaar lopen. Vervolgens komen ze hier in een heel penibele situatie terecht, omdat er geen opvang voor ze is.’

De oplossing? Die lijkt zo 1,2,3 niet in zicht. Onze medewerkers bemiddelen al maanden om tóch een slaapplek voor nareizigers te regelen. Ze bellen met verantwoordelijke instanties en zetten alles op alles – een taak die eigenlijk niet bij ons hoort. Frank: ‘Er zijn extra opvangplekken in de gemeenten nodig. Voor iedere inwoner van Nederland zou er iets basaals als een veilige slaapplek moeten zijn.’