'Niet wachten maar doorgaan'
Nederlandse taal leren
Onlangs leerde Tasar een nieuw Nederlands woord: bagatelliseren. Ze vertelt lachend: ‘Ik ben trots op mezelf, maar ik verwachtte niet de award te winnen. De andere genomineerden hebben zoveel bereikt. Mensen zeiden tegen mij: je moet niet bagatelliseren wat jou allemaal is gelukt.’ Ze straalt als ze vertelt over het moment dat ze hoorde dat zíj de winnaar is. 'Ik voelde: ik ben gezien. Ik word gewaardeerd.'
Tasar belandde in 2016, vanuit Syrië, als alleenstaande moeder met haar tienjarige tweeling in het azc in Alkmaar. Achttien maanden zouden ze daar blijven. Ze wist er het beste van te maken. Tasar: ‘Ik snap mensen niet die zeggen dat je niets kunt en mag in het azc. Je kunt zelf initiatief nemen. Er is altijd iets te doen: ga naar taalles of gebruik de gratis wifi om iets te leren.’ Zelf leerde ze Nederlands via de taalapp Duolingo en met hulp van vrijwilligers in de buurtkerk.
In drie jaar tijd leerde ze Nederlands, haalde ze haar staatsexamen, haar docentbevoegdheid én volgde ze een opleiding tot tolk. Tussen alle studies door haalde ze ook nog haar rijbewijs en zwemdiploma. Nu werkt Tasar als mediator voor Syrische en Marokkaanse gezinnen bij een bureau voor interculturele ondersteuning. ‘Als mediator vertaal je niet alleen maar voeg je iets toe van beide culturen omdat je de verschillen kent. Ik bouw een brug tussen die twee culturen.'
Gouden littekens
Toen ze aankondigde haar autobiografie in het Nederlands te willen schrijven, was er de nodige scepsis. Toch werd haar boek 'De gouden littekens van mijn hart' gepubliceerd, slechts vier jaar nadat ze in Nederland aankwam. ‘Ik maak me nu nooit meer druk over wat mensen over me zeggen.' In Japan wordt een kapotte keramieken vaas opnieuw in elkaar gezet door de scherven met gouden lijm te plakken’, verklaart ze de titel van haar debuut. ‘Iets wat gebroken is, krijgt zo een geschiedenis en wordt mooier.' In haar boek vertelt ze over alle keren dat zijzelf in stukken kapot viel en er telkens toch weer sterker uitkwam. 'Littekens zijn niet lelijk en ook niets om je voor te schamen.'
Toekomstdromen
‘Het is een kwestie van geluk misschien, maar ik had enkel goede mensen om me heen in het azc, zowel van COA als van VluchtelingenWerk', blikt Tasar terug. Haar asielaanvraag zag er slecht uit na een tweede negatieve beschikking. Ze doet haar ogen dicht terwijl ze vertelt: 'Mijn advocaat zei: ik heb geen hoop meer voor jouw zaak.' Ze is even stil. ‘Maar het tij keerde en ik kreeg een andere advocaat die het wel lukte. Ik hoor van anderen: ‘Je bent zelf positief, dat straalt energie uit en daarom trek jij positieve mensen aan.'
Ondanks haar positieve instelling en haar drive om haar ambities waar te maken, is het leven soms ook zwaar. Het is vaak sappelen om rond te komen. 'Mijn huidige baan is op oproepbasis, het is maar afwachten wanneer er een opdracht komt. Mijn inkomen is daarom niet hoger dan uitkeringsniveau. Ik zou graag bij de gemeente willen werken om nieuwkomers te helpen die hun weg nog moeten vinden.' Ook doet ze haar best om een baan als NT2 docent te krijgen.
Soms is ze ook moe. Ze maakt zich vaak zorgen. Over geld, over haar zoons die allebei diabetespatiënt zijn en hun familie missen, over haar moeder in Syrië die vaak zonder stroom en wifi zit. Daarom houdt ze bezig. 'Als ik werk en zorg voor anderen, krijg ik energie. Ik voel dan ook geen lichamelijke klachten. Ik ontwikkel mezelf. Ik moet gewoon doorgaan.'
De Beste Nieuwkomer Awards zijn in het leven geroepen om nieuwkomers en hun talenten in het zonnetje te zetten. Bekijk alle winnaars.
Steun vluchtelingen als Tasar
Iedere vluchteling zoals Tasar heeft een eigen verhaal. Met jouw steun geven we vluchtelingen de begeleiding die ze nodig hebben om hun toekomst in Nederland op te bouwen. Help daarom nu mee met een gift.