Ranya en Abdelrahman openden het enige Soedanese restaurant in Nederland

Verhaal, 24 april 2024
Leestijd, 4 min.
In Soedan zat Abdelrahman (48) als journalist jarenlang vast. In de Nederlandse bossen droomden hij en zijn vrouw Ranya (42) over een nieuwe toekomst hier: 'We vinden het mooi om een klein stukje van onze Soedanese cultuur toe te voegen aan Nederland'.
placeholder

‘We houden van grote dromen’, vertelt Abdelrahman. ‘We hadden grote dromen voor Soedan, maar door mijn werk als journalist en mensenrechtenactivist werd de situatie te gevaarlijk.’ Abdelrahman zette zich in voor mensen in Darfur, de regio waar hij opgroeide. Het gebied gaat al decennia gebukt onder gevechten tussen het leger en gewapende groepen en gruwelijk etnisch geweld. 

Opgepakt en gevangengezet in Soedan

‘Op een dag werd het werk van hulporganisaties verboden. Mijn hele team werd opgepakt en gevangengenomen. Langer dan een jaar zat ik vast. Als journalist belandde ik tussen de moordenaars en terroristen: de doodstraf hing boven mijn hoofd. Doodgaan was niet eens mijn grootste angst. Als je in zulke gewelddadige omstandigheden vastzit, is de kans groot dat je mentaal breekt.’

placeholder

Uiteindelijk kwam Abdelrahman gelukkig vrij. Hij zette zijn werk voort en reisde daarvoor naar Nederland, waar hij samenwerkte met andere mensenrechtenorganisaties. Het risico dat hij thuis opnieuw opgepakt zou worden, was groot. Dat wilde hij zijn vrouw en kinderen niet aandoen: daarom vroeg hij in Nederland asiel aan. ‘Binnen zeven weken had ik een verblijfsvergunning en mochten ook Ranya en de kinderen komen.’

Vluchten uit Soedan

‘Het is erg moeilijk om te vluchten,’ benadrukt Abdelrahman. ‘Hoe ouder je bent, hoe meer herinneringen je achterlaat: de mensen, de geuren, je dromen. Tijdens onze eerste wandelingen in het bos haalden we herinneringen op, maar droomden we ook over de toekomst. Wat kunnen we hier opbouwen?’ Daar had Ranya wel ideeën over: ‘Eigenlijk ben ik abstract kunstenaar, maar mijn hobby is koken. Het lijkt op elkaar: kruiden en kleuren mengen tot een mooi geheel. Steeds vaker zeiden mensen: hier moet je iets mee doen. Zo begonnen we met catering vanuit huis. Dat breidde zich uit tot een professioneel bedrijf, maar toen kwam de coronacrisis.’

 

Als iets niet lukt, rustig blijven en opnieuw beginnen. Dat geven we onze kinderen ook mee

Abdelrahman over zijn Soedanese restaurant Napata

‘Het was een moeilijke tijd’, zegt Abdelrahman. ‘In die periode ging ik vaak alleen naar het bos. In de natuur kan ik mijn innerlijke stem beter horen. Alsof de antwoorden op lastige vragen mij hier kunnen vinden.’ Ranya: ‘In Soedan is het veel makkelijker om de natuur op te zoeken. Het grootste deel van het jaar kun je buiten slapen, onder de heldere sterrenhemel. De sterren kun je in Soedan veel beter zien, omdat er minder licht is dan hier. Rond de veertiende van de maand is de maan helemaal rond. Veel mensen gebruiken die avond om bij elkaar te komen: om samen te eten en om elkaar verhalen te vertellen.’

 

placeholder

Het echtpaar voelt zich inmiddels thuis in Nederland. Abdelrahman: ‘Nederland is óns land. Onze kinderen zijn opgegroeid als Nederlandse kinderen en veel vrienden zijn Nederlands. Maar onze achtergrond in Soedanees. We vinden het daarom mooi om een klein stukje van onze Soedanese cultuur, de smaken, toe te voegen aan Nederland. Maar na corona wilden we minder afhankelijk zijn van grote groepen. Daarom besloten we in plaats van een cateringbedrijf een restaurantje te beginnen.’

‘Inmiddels is ons restaurant Napata, het enige Soedanese restaurant in Nederland, al bijna anderhalf jaar open’, vertelt Ranya. ‘Het was een moeilijke en spannende beslissing en keihard werken, maar we wisten ook: we moeten door. Dat is ook iets wat we onze kinderen meegegeven. Als iets niet lukt, rustig blijven en opnieuw beginnen.’

Stukje Soedan toevoegen aan Nederland 

Abdelrahman: ‘Ondertussen dromen we verder. Voor Nederland, maar ook voor Soedan. Ik streed vroeger voor radicale veranderingen, maar inmiddels weet ik dat alleen een klein beetje meer begrip en solidariteit voor elkaar al veel verschil kan maken. Misschien dat ons restaurant daar ook aan kan bijdragen: een plek waar werelden en culturen dichter bij elkaar komen.’

Ranya: ‘En ook nu blijven we de rust op zoeken van het bos. Dat doen we meestal op zondag. Dan laten we alle zorgen van ons afglijden. De kinderen zijn inmiddels groot, maar klimmen nog steeds met plezier in de bomen. En wij trouwens ook!’

 

Help vluchtelingen als Ranya en Abdelrahman

Iedere vluchteling zoals Ranya en Abdelrahman heeft een eigen verhaal. Met jouw steun geven we vluchtelingen de begeleiding die ze nodig hebben om hun toekomst in Nederland op te bouwen. Help daarom nu mee met een gift.