‘Contact met Nederlanders is broodnodig’

Magazine, 6 april 2023
Leestijd, 4 min.
Met het project Wake Up Your Mind! brengt VluchtelingenWerk jongeren met en zonder vluchtelingenachtergrond met elkaar in contact. Voor de Nederlandse Lin en de Syrische Mojab vormde hun deelname aan het project de start van een vriendschap.
placeholder

Na zes jaar in Nederland dacht Mojab de Nederlandse cultuur aardig goed te kennen. Zo was hij al behoorlijk gewend geraakt aan de Nederlandse directheid. Maar toen hij tijdens de kennismakingsactiviteiten van Wake Up Your Mind! aan de andere deelnemers vroeg op welke politieke partij zij stemden, viel er een ongemakkelijke stilte. ‘Dat vragen we in Nederland niet aan elkaar’, zei een van zijn groepsgenoten. ‘En ook niet wat je salaris is’, voegde iemand anders eraan toe. ‘Zo had ik direct weer wat geleerd’, lacht Mojab om de herinnering.

Mojab werd door een vriendin gewezen op het project Wake Up Your Mind! ‘Zij wist dat ik het altijd leuk vind om nieuwe mensen te leren kennen om mijn netwerk uit te breiden’, vertelt hij. Ook Lin hoorde via een vriendin over het project. Lin: ‘Ik had haar verteld dat ik graag meer over vluchtelingen wilde leren, maar dat ik niet goed wist hoe.’

placeholder

Elkaar leren kennen

Lin en Mojab staan daar niet alleen in. VluchtelingenWerk signaleert dat veel Nederlandse jongeren en jonge vluchtelingen elkaar graag beter willen leren kennen, maar niet weten hoe ze dat moeten aanpakken. Daarom startten we het project Wake Up Your Mind!, waarbij jongeren met en zonder vluchtelingenachtergrond werken aan een zelfbedacht, maatschappelijk project. Dat mag van alles zijn, zolang het maar bijdraagt aan de integratie van vluchtelingen. Denk aan een sportevenement voor kinderen in een azc of een fototentoonstelling over vluchtelingen. Tijdens de voorbereiding en uitvoering van het project krijgt de groep professionele begeleiding van VluchtelingenWerk.

Het projectgroepje van Lin en Mojab bestond uit drie andere Syrische jongeren, vier Nederlanders en iemand uit Guinee. Mojab: ‘Omdat ik zelf heb ervaren hoe eenzaam de periode in een azc is, besloten we al snel iets te doen voor vluchtelingen die daar verblijven.’ Zelf zat Mojab bijna acht maanden in verschillende asielzoekerscentra en noodopvanglocaties als evenementenhallen en gymzalen. ‘Ik merkte dat het vanuit zo’n opvang lastig is om contact te maken met Nederlanders. Terwijl dat contact – om maar een Nederlandse uitdrukking te gebruiken – “broodnodig” is. Daardoor voel je je welkom, leer je de taal en krijg je wat afleiding van al je zorgen.’

Een culturele wandelroute

Na een paar bijeenkomsten kreeg het plan van Mojab, Lin en hun groepsgenoten meer vorm. Lin: ‘Samen stippelden we een culturele wandelroute uit langs allerlei internationale restaurants in de Utrechtse binnenstad. Aan de hand van onze zelfgemaakte plattegrond konden deelnemers in elk restaurant een hapje of een drankje proeven.’

Mojab en Lin bleken dicht bij elkaar in de buurt te wonen en fietsten na de bijeenkomsten vaak samen naar huis. ‘Zo kwamen we achter veel overeenkomsten’, vertelt Lin. ‘Zoals onze gedeelde interesse in psychologie en filosofie. We gingen weleens een stukje wandelen om er meer over te praten.’ Tijdens die wandelingen leerden de twee ook meer over elkaars taal. Lin somt een paar Arabische zinnetjes op die ze van Mojab leerde en Mojab vist een klein kaartje uit zijn portemonnee. “Een hart onder je riem”, staat erop. Mojab: ‘Dit kaartje stond in de buurtbibliotheek. Lin wees het aan omdat ze wist dat ik gek ben op Nederlandse spreekwoorden én vond dat ik deze nodig had. Lief hè?’

Omdat ik zelf heb ervaren hoe eenzaam de periode in een azc is, besloten we al snel iets te doen voor vluchtelingen die daar verblijven

Mojab

Beeld over vluchtelingen

Ondertussen werkten de twee hard aan het project. Om zoveel mogelijk bewoners uit het azc in Utrecht uit te nodigen voor de culturele route hingen ze daar promotiemateriaal op in verschillende talen. ‘Ik was daarvoor nooit eerder in een azc geweest’, vertelt Lin. ‘Ik wist eigenlijk helemaal niet dat je er zomaar naar binnen mag lopen. Mijn beeld over vluchtelingen is daardoor veranderd. Ik dacht dat iedereen somber zou zijn, maar veel mensen die we spraken probeerden er, ondanks alles wat ze hadden meegemaakt, het beste van te maken.’

Uiteindelijk liepen zo’n zeventig mensen langs de route. Mojab: ‘Het was echt een hele mooie dag. Iedereen genoot. De deelnemers, maar ook de restauranteigenaren vonden het leuk om zoveel internationale mensen te ontvangen.’ Inmiddels is het project voorbij, maar Lin en Mojab hebben nog steeds contact. ‘We doen wat alle studenten samen doen: studeren in de bieb, picknicken in het park en klagen over onze studie’, grapt Lin. ‘En als ik tegenwoordig voor mijn studie iets moet lezen over vluchtelingen, dan voelt het onderwerp veel minder ver weg.’

Lin (25) doet de pre-master Youth, Education and Society en werkt als pedagogisch begeleider. Mojab (26) studeert Liberal Arts and Sciences en werkt als onderwijsassistent op de universiteit

Samen bouwen we aan de toekomst

Dankzij de hulp van onze donateurs en vrijwilligers kunnen wij vluchtelingen helpen met het opbouwen van een nieuw bestaan in Nederland. Help jij ook mee met een gift, zodat vluchtelingen kunnen bouwen aan een leven in veiligheid?