Mazis: ‘Muziek is mijn houvast’
‘We hadden in Iran niet veel toegang tot muziek’, begint Mazis. ‘De meeste muziek werd gecensureerd. Op jonge leeftijd besloot ik dat ik zélf muziek wilde maken.’ Zo geschiedde. ‘Toen ik een puber was, werd ik een punkrocker. Punkrock was mijn manier om mij af te zetten tegen de regering, de school en een deel van de samenleving.’
Mazis maakte zijn eigen rockalbum en startte een protestbeweging. Dat was tegen het zere been van het heersende regime. Hij werd gevangengenomen. Toen Mazis vrijkwam, vluchtte hij het land uit en kwam in Nederland terecht. ‘Sindsdien maak ik weer muziek voor publiek’, vertelt hij blij. ‘In het azc heb ik mijn eigen kleine opnamestudio, dankzij donaties via een festival waar ik mocht optreden. Zo'n eigen ruimte is fijn, want in het azc is het verder altijd lawaaierig en druk.'
Houvast
Muziek is zijn houvast tijdens de lange en onzekere asielprocedure. ‘Het is frustrerend om te moeten wachten. Soms voelt het alsof ik door de poort van een stad kijk. Daar spelen kinderen en lopen mensen en ze zijn blij. Maar ik ben het rare kind dat buiten de poort moet wachten.’
Hoewel het lange wachten en de onzekerheid hem frustreren, blijft Mazis hoopvol en positief. En als je dat vertaalt naar muziek? ‘Geen agressieve rockmuziek meer. Ik maak nu zachtere muziek. Het past bij de boodschap die ik wil uitdragen: laten we gewoon vriendelijk zijn voor elkaar en samen in vrede leven.’
*Artiestennaam. Beluister zijn muziek via Spotify.
Steun vluchtelingen als Mazis
Mensen als Mazis laten álles achter op zoek naar veiligheid. Met jouw steun begeleiden wij vluchtelingen bij het opbouwen van hun toekomst in Nederland. Help ook mee en geef vandaag nog.